De studios

In het Courtyard hotel is een kleine gym en ik wil wel even wat gewichten heffen. Er staat zo’n apparaat, waar je alle spieren mee kunt doen. Helaas is het nogal roestig, dus goed gaat het niet, maar ja, iets is beter, dan niets!

Om half tien vanochtend hebben we reserveringen (online gemaakt en betaald) voor de Warner Brothers Studio Tour. Dom genoeg hebben we niet van tevoren gekeken, hoever de studios weg zijn en hebben we natuurlijk niet op het zware verkeer in L.A. gerekend!

Na veel gestress en zonder ontbijt komen we om tien over half tien aan en rennen naar de ticket counter in de hoop de tour misschien in te kunnen halen. Dat gaat niet lukken, maar we kunnen wel met de tour van half elf mee. Poeh, opluchting, want de tickets waren niet goedkoop!

Dit geeft ons ook mooi de gelegenheid om wat te eten te halen bij de in het gebouw aanwezige Starbucks. De bosbessen scone smaakt erg lekker en het zal toch fijner zijn om de rondleiding niet op een lege maag te hoeven doen.

Alan wordt onze gids en we krijgen eerst een leuke film over de geschiedenis van de studios te zien. Dan worden we met ongeveer twaalf personen naar een open busje gebracht, waar we onze tassen en fototoestellen moeten laten opsluiten. De fototoestellen mogen er op bepaalde plekken wel uit, maar zo wordt op een slimme manier voorkomen, dat men stiekem fotografeert.

De tour begint met een stop bij het museum, waar we onder anderen allerlei costuums en “props” uit de Harry Potter films zien. Ook zet Alan de hoed van Hogwarts op ons hoofd, die ons indeelt: Katja en Kai in Slitherin (sorry, ik weet de Nederlandse namen niet), Saskia en Rick in Gryffindor en ik moederziel alleen in Hufflepuff! Toch leuk!

De tour wordt vervolgd op het backlot, waar we de facades van gebouwen, die zo in New York zouden kunnen staan, zien. Alan vertelt interessant over de verschillende films, die hier gemaakt zijn en waar bepaalde scenes precies plaats vonden.


Ook legt hij heel duidelijk uit, hoeveel werk het is om voor iedere film op te zetten. Tot de deurknoppen toe moet alles precies uit de periode van de film zijn. Als men dan klaar is met filmen moet alles weer terug naar zoals wij het zien: “stenen” gebouwen met ramen en deuren, zonder enige versiering. Hier mogen we ook ongelimiteerd fotograferen.

Maar dan worden de fototoestellen weer weggesloten, want we gaan naar de sound stages. Hier wordt vandaag hard gewerkt, want een aantal shows loopt achter op schema. Onder anderen ER wordt op vijf verschillende locaties gefilmd, terwijl wij er rondrijden. Het is een bedrijvigheid van jewelste, maar we zien helaas geen van de acteurs, ook al mogen we in een sound stage vlak naast die van ER kijken.


Kai met George Clooney's Batmobile

We mogen zien, waar de sitcom van George Lopez wordt gefilmd, want die is klaar voor het seizoen. Dit is een programma, dat wij ook zo af en toe kijken, dus het is leuk onder anderen zijn ijskast te zien. Alan legt uit, hoe de vijf dagen per week, dat de sitcoms worden gefilmd, verlopen.

De tv show Friends is natuurlijk helemaal afgelopen, maar in het gebouw, waar alle “props” worden bewaard, staat hun hele coffeeshop nog opgesteld. Ook erg leuk om in het echt te zien en de kinderen willen wel even op de bank, waar Rachel, Monica en de anderen zaten.


Verder zien we hoe de enorme achtergronden (met de hand!) geverfd worden en veel meer! Een ontzettend leuke en leerzame tour is dit!


Nog even poseren met Bugs Bunny, natuurlijk!

Na ruim twee uur zijn we weer terug bij het ticket gebouw en we haasten ons naar de auto. De latere WB tour betekent nu ook, dat we een uur minder tijd hebben bij Universal Studios.




We hebben dan ook helemaal op de Front of Line passes (waarmee je niet in de rij hoeft te wachten bij de attracties) daar gerekend en de moed zakt even in de schoenen, als we het bordje “Sold Out” daarvoor zien! Gelukkig blijkt dit bij het loket niet waar te zijn en kunnen we er nog vijf krijgen. Het is wel flink duurder, maar als je weinig tijd hebt zeker de moeite waard.

Het is inmiddels lunchtijd en de magen rommelen. Bij het eerste etenstentje sluiten we aan in de rij. De chili in een broodbowl smaakt voortreffelijk en al gauw zijn we klaar om het park te gaan verkennen.

Nummer een op de lijst van attracties staat de Studio Tour. Al is deze minder “hands on” (je mag de tram niet uit om gebouwen binnen te gaan), toch rijd je over het terrein van een werkende filmstudio. Zo mogen we helaas Wisteria Lane niet op, want er zijn opnames voor Desperate Housewives vandaag.


Maar het blijft een onderhoudende tramtour, waarin je King Kong vlakbij ziet brullen, in een aardbeving terecht komt en nat wordt gemaakt door Jaws. Nieuw is de Mummy, waar een tunnel ronddraait en wat kevers over je lijken te kruipen. Het is niet erg angstwekkend, maar wel grappig.


"Whoville" uit "How the Grinch stole Christmas"



Een van de soundstages, ik geloof van CSI, maar zeker weet ik het niet meer



Filmpje van de set van "War of the Worlds" met smeulend vliegtuigwrak (van een echt lijnvliegtuig)

Onze Front of the Line passen zorgen er vervolgens voor, dat we vrijwel meteen in een DeLorean van Back to the Future kunnen aanschuiven. Saskia vindt dit ook een erg leuke attractie, maar hij is wel wat oud. We hobbelen en schudden achter “Biff” en zijn gestolen DeLorean aan. Al is het voor kinderen vast spannend, de meesten hebben deze film niet eens gezien. Ik vind het jammer, dat Universal deze attractie liet bestaan en ET uit de running nam.

Ook bij Revenge of the Mummy kunnen we zo naar binnen, ook hier is een gewone wachttijd van meer dan een uur en zonder FOL passen zouden we daar geen tijd voor hebben gehad. Dit is de eerste keer, dat Katja de Mummy doet, wij hebben hem vorig jaar in Florida ook gedaan. Het is een leuke rit, maar heel erg kort!

Helaas ben ik ook vergeten om mijn zonnebril vast te zetten, die hangt nog van mijn kraag en vliegt er halverwege de Mummy uit. Balen, want dit is mijn favoriete (sport)zonnebril. Maar ja, ik kan moeilijk uit de achtbaan springen om hem te gaan zoeken.

De rest van de attracties, die we willen doen, zijn in het lager gelegen gedeelte van het park. Hiervoor moeten we vijf of zes lange trappen af. We zouden ook de roltrappen kunnen nemen, maar die staan vol en gaan heel langzaam. Wij lopen dus naar beneden en ik neem me voor ook naar boven te lopen. Niets gezonder, dan trappen lopen!


Uitzicht op de Warner Brothers Studios vanaf de trappen

We beginnen bij Backdraft, een spectaculaire film en daardoor een spectaculaire attractie. Hij lijkt erg op de Twister in Orlando, ook aan het einde op een brug met vuur overal.

Saskia vond het eng en wil daarom niet mee om de Special Effects show te zien. Jammer, want die blijkt erg grappig te zijn. Ik lig althans regelmatig dubbel!

Dan is het alweer tijd om al die trappen weer op te lopen. Kai en ik doen een wedstrijd (die hij natuurlijk wint) en als ik langs een puffende oudere man loop, zegt die: “We’ll lose our pounds this way!”. Nou, ik hoop het, want het eten hier is telkens wel erg lekker!

De FOL passen werken geweldig, want we kunnen, tijdens onze bijna 4 uur in het park alle attracties, die we willen doen!

Voor Kai, Saskia en mij is Shrek 4D de laatste. Deze hebben we vorig jaar in Orlando ook gedaan (maar voor Katja is hij, zoals alles, nieuw, die bezocht vorig jaar alleen de Disney parken). Hij blijft leuk om te zien, mijn favoriete 4D (er zijn er tegenwoordig heel wat in de verschillende parken).

Dan gaan Rick en Katja nog het House of Horrors doen, terwijl de jongsten en ik alvast een tafeltje gaan vragen bij de Saddle Ranch Chop House. Wij vonden dat gisteren zo leuk, dus we besloten hier vanavond op de Citywalk te gaan eten.

Het blijkt een goede keus. De porties zijn enorm, maar je kunt petite size kiezen, precies goed voor mij (Kai daarentegen vergeet dat te kiezen en krijgt een enorme club sandwich voor zijn neus, die hij met geen mogelijkheid op kan!).

We hebben expres vroeg gegeten, zodat we ruim tijd hebben om naar Hollywood te rijden. Het verkeer zal ons geen tweede keer vandaag laat maken!!

Rick parkeert de auto in een van de parkeergarages en in het El Capitan theater laten we onze VIP tickets zien.


Er blijkt een emmertje popcorn en een frisdrank bij de tickets inbegrepen te zitten. Als we die in ontvangst hebben genomen, worden we naar onze gereserveerde zitplaatsen geleid.

Wat een bioscoop! Het lijkt wel een schouwburg! Er zit een orgelspeler, die allerlei bekende Disney deuntjes speelt tot de film begint.


Dan mogen we onze 3D brillen opzetten en gaat het doek op en begint de voorstelling. Ik zou me zo in de jaren 30 wanen, toen tekenfilms nog zo bijzonder waren (met onze favoriet Sleeping Beauty op nummer een!).

Eerst krijgen we zo’n filmpje uit 1935 te zien, het eerste begin van 3D (ik ben vergeten hoe het werd genoemd, een soort Viewmaster principe). Het is Ricks favoriet: Donald Duck en Knabbel en Babbel.

Al ben ik zo moe, dat ik zo af en toe mijn ogen niet open kan houden, toch geniet ik van de hoofdfilm, Meet the Robinsons. Het is wel helemaal computer animatie, maar het verhaal is ouderwets Disney (compleet met bozerik en missende ouders), maar zeer van deze tijd. Een aanrader dus, voor Disney liefhebbers.

Terug in het hotel duiken we meteen ons bed in! Wat een volle, maar ook heerlijke dag weer! Zo lijkt zo’n week veel langer, het lijkt alweer eeuwen geleden, dat we op het zout van Death Valley liepen!