Omdat het zo makkelijk is halen we weer ontbijt bij McDonald's. Dit keer bestel ik koffie, die van hen is Seattle's Best en smaakt meestal goed.
Maar we krijgen zo'n stom kartonnen houdertje, de jongen reikt het onhandig aan Rick aan en de koffie valt prompt in mijn schoot! Au!!! Gelukkig heb ik ook een flesje koud water besteld, maar mijn been is mooi wel verbrand.
Hoewel ik het destijds belachelijk vond, kan ik me met deze pijn wel iets voorstellen bij de vrouw, die McDonald's vervolgde, omdat ze zich aan hun koffie had verbrand!
Gelukkig helpt het water en vormen er geen blaren. Ik zal alleen de hele dag in een vieze korte broek moeten lopen en daar kom ik ook wel weer overheen.
Keurig om tien voor tien parkeren we de auto op de Timon parkeerplaats. De tram brengt ons naar de ingang van de parken.
We hebben besloten eerst California Adventure te gaan verkennen, aangezien dit park helemaal nieuw is voor ons.
Meteen halen we een Fastpass voor Soarin, want die attractie was in Orlando ook superpopulair. De wachttijd is inderdaad al meer dan een uur en de fastpass is voor 12:45!
Gelukkig hoeven we voor de achtbaan Screamin maar een half uur te wachten. En wat een heerlijke en lange rit is het!
Saskia vermaakt zich ondertussen op de ernaast gelegen draaimolen. Met zijn allen gaan we daarna in de schommels, een kermisachtige attractie, maar verDisneyd door het in de schil van een sinaasappel te plaatsen.
Er staat vrijwel geen rij voor de Maliboomer, waarbij je heel hard omhoog gaat en dan "valt". Deze is tam vergeleken bij andere parken, maar toch leuk.
Verkleumd, want het is bewolkt en kil (we hebben absoluut de beste weerdagen uitgekozen om de natuur te bekijken hier!), gaan we op zoek naar een restaurant voor de lunch.
Bij de Winecountry Trattoria krijgen we meteen een tafeltje. De minestrone soep is er lekker en warm en Rick en ik nemen er een wit wijntje bij.
Na de lunch is het tijd om de Fastpass voor Soarin in te wisselen. Voor we het weten "vliegen" we boven het prachtige Californische landschap. Niet voor niets is deze attractie zo populair!
In het Animation gedeelte leren we in tien minuten Winnie de Poeh tekenen en we zijn allemaal tevreden met ons tekentalent.
Het is alweer twee uur en we laten de Tower of Terror maar voor wat hij is (enigszins tot mijn opluchting, want die vond ik in Orlando eng, eerlijk gezegd!).
We hebben Park Hopper tickets, dus lopen naar Disneyland. Op Mainstreet valt meteen het verschil in grootte van het kasteel hier en het kasteel in de Magic Kingdom in Florida op! Maar de kleuren vind ik wel mooier hier, vooral met de bloeiende bomen eromheen.
Het is een drukte van jewelste en de Fastpasses voor Space Mountain zijn al vergeven. Ik hoop, dat Disney ooit overgaat op een soortgelijk systeem als Universal, want nu is de wachttijd 95 minuten!
De ingang van Tomorrowland
In de veronderstelling, dat de rijen 's avonds minder zullen zijn, belooft Rick Saskia, dat we na het eten op Space Mountain zullen gaan.
Gelukkig is de tweede favoriet Big Thunder Mountain Railroad minder druk en halen we daar een fastpass. We hebben ook dorst en Kai en ik bestellen in "New Orleans" een Mint Julep (zonder alcohol natuurlijk). Hij is mij wat te zoet, maar wel lekker fris.
Die "berg" op de achtergrond is Big Thunder Mountain Railroad
In de tussentijd sluiten we aan in de rij voor de Pirates of the Caribbean. Een half uurtje later glijden we langs het schip van Captain Jack Sparrow en zien we hem (=Johnny Depp) in en achter vaten. Dit is de eerste keer, dat we de versie met hem erin zien. Het is vernuftig gedaan, want zoveel hebben ze niet hoeven veranderen.
De Haunted Mansion is de volgende bestemming, de wachttijd van 25 minuten valt erg mee. Saskia blijft natuurlijk buiten, die is nog gauw bang voor dit soort dingen.
De Haunted Mansion van buiten
Voor de rest van ons is dit een van onze favorieten, vooral het liftende spook aan het einde. Al zien de attracties er van buiten anders uit, we verbazen ons erover hoe precies hetzelfde als in Florida ze zijn.
Inmiddels is het tijd voor Big Thunder Mountain Railroad. Deze vindt Saskia prachtig en ze wil nog eens. Maar wij willen vroeg gaan eten, met deze menigtes moet je maar hopen plaats te vinden!
We lopen de parken uit richting Downtown Disney met als doel het Rainforest Café. Nu die niet meer in ons gebied is, vinden we het leuk ze elders te bezoeken. Plus we weten, dat ze lekkere keuzes en redelijke prijzen hebben.
De wachttijd voor binnen bedraagt een uur en een kwartier, maar als we bereid zijn buiten te zitten kunnen we zo plaatsnemen. Omdat we toch al weten, hoe het er binnen uitziet, kiezen we voor het laatste.
Ondanks de verwarmende lamp is het nog fris, iets wat we in dit gebied niet hadden verwacht (intussen hebben ons berichten bereikt, dat het in ons gebied vannacht gaat sneeuwen!).
Het eten smaakt goed. Grappig is, dat Katja en ik de hele dag hetzelfde hebben besteld! Ook onze garnalenpizza vanavond weer, we vragen beiden of het met tomatensaus i.p.v. Alfredo saus kan. Gelukkig is dat mogelijk.
Na het eten denken we slim te zijn en de monorail terug naar Tomorrowland te nemen. Daar staat echter een enorme rij en samen met een andere familie besluiten we te "ontsnappen" en te gaan lopen. De Disney medewerkers vinden dat niks, maar wij hebben maar beperkt tijd.
Main Street USA
Bij Space Mountain wacht ons een schok: de wachttijd bedraagt 100 minuten! Maar ja, maar ja, Rick heeft Saskia beloofd, dat ze erop kon, dus we gaan er maar aan!
Wat een marteling! Een uur en veertig minuten (en de schatting was precies goed) met verveelde kinderen voor en achter ons! Het vuurwerk, waar ik naar uit had gezien, zullen we waarschijnlijk missen. Maar beloofd is beloofd en Saskia kan niet wachten. Er zijn ook wel veel attracties waar zij niet in durft, dus nu moeten wij ons maar eens opofferen.
Wachtend in de rij bij Space Mountain
Eindelijk, eindelijk zijn wij aan de beurt en onder het genot van de Red Hot Chili Peppers schieten we het "luchtruim" in.
Deze achtbaan is wel heel anders, dan in Florida, makker, bij gebrek aan een beter woord. Hij is leuk, maar of hij de lange wachttijd waard was? Maar Saskia genoot, dat is het belangrijkste.
Buiten zien we nog net het mooiste van het vuurwerk, dus ik ben ook blij.
Helaas is Katja, die zich al een paar dagen niet lekker voelt, nu helemaal aan het eind van haar Latijn. Ze heeft koorts en wil weg naar het hotel.
Maar net nu begeven drommen van mensen zich naar de parkeerplaatsen. Ik vind een bankje voor Katja en Kai houdt haar gezelschap.
Rick, Saskia en ik gaan winkelen met een bestelling van zieke Katja op zak. Als eerste koop ik een groene lange broek en een jasje met Tinkerbell erop. Ik heb nl. helemaal geen warme kleren mee en morgen zal het bij landing om en nabij het vriespunt zijn!
Met de nodige pluche beesten, voor Katja en Saskia en hun vriendinnen, lopen we naar de tram. De menigte is weg en we kunnen zo plaatsnemen. Katja voelt zich vreselijk, dus het is fijn, dat de rijen weg zijn.
De rit terug naar het hotel is snel (ik wou, dat wij zo dicht bij een amusementspark woonden!). De kinderen slapen, zodra ze hun kussen ruiken en Rick en ik volgen snel. Een dag in deze parken was natuurlijk niet genoeg en we hebben niet al onze wensen kunnen vervullen, maar we hebben weer genoten. Ondanks de drukte blijft Disney een magische ervaring!
No comments:
Post a Comment