Saturday, April 7, 2007

De terugreis

Gisteravond heeft Rick ons al ingecheckt, maar daarbij kreeg hij slecht nieuws: geen zitplaatsen voor ons! De vlucht zal om kwart voor een vertrekken, net als de vlucht hierheen.

We staan net na achten op en pakken gauw alles in. Gelukkig voelt Katja zich iets beter, maar ik pak toch voor haar in. We eten van het buffet van het hotel, dat echt wel lekker is. We kunnen eieren, zoals we ze willen, bestellen, dus ik bestel een paar gepocheerde eieren.

Precies om kwart voor tien, de tijd, die Rick had gezet, rijden we weg van de Courtyard by Marriott. Dit hotel is zeker een aanrader en centraal gelegen.

LAX, het vliegveld van Los Angeles, is tien mijl verderop en binnen het kwartier zet Rick ons bij de United terminal 7 af. Hij gaat verder om de huurauto terug te brengen.

In terminal 7 vragen we uiteindelijk de weg en het blijkt, dat, als je al ingecheckt bent online, je bij terminal 6 moet zijn. In terminal 7 was het superdruk, terminal 6 is uitgestorven. Dat lijkt een goed teken te zijn.

Met een computer kan ik onze gegevens invoeren en zelfs Ricks, die er niet bij is, boarding pass krijgen. Maar we krijgen geen zitplaatsen, daarvoor moeten we wachten tot we bij de gate zijn. Grrr!!!

Rick komt terug en we gaan door de veiligheidspoorten. De TSA agent, die hier staat, maakt duidelijk het beste van zijn baan. Hij zegt tegen Saskia, dat haar smile goud waard is. Katja krijgt ook een compliment en ik "smile" zo goed.

Hij maakt het gedoe met schoenen uit, laptop in aparte doos, jasje uit, veel leuker, zo! Natuurlijk ben ik vergeten mijn flesje water weg te gooien, dus daar moet nog even naar gekeken worden. Ik vertel ze het gewoon weg te gooien, tot grote hilariteit van allen (waarom? geen idee, maar ik lach mee).

Bij de gate zien we, dat de meeste zitplaatsen al ingenomen zijn, voornamelijk door mensen, die een hele bank als slaapplaats hebben ingenomen. We vinden desondanks vijf zitplaatsen, maar wel ver van gate 74, waar we van zullen vertrekken.

Ik probeer een internet connectie te krijgen, want in iedere kolom hier zijn stopcontacten. Maar ik moet voor T-Mobile betalen en zoveel tijd hebben we niet. Bovendien wil Rick een koffie halen bij Starbucks, terwijl ik me druk maak om onze zitplaatsen.

Terwijl Rick in de rij staat bij Starbucks, zie ik al een man in de rij staan bij de gate. Ik vertel Katja Rick te instrueren daar ook heen te gaan en sluit aan achter de man (die niet blij is met zijn zitplaatsen, maar hij heeft tenminste stoelen!).

Rick komt er net op tijd bij, want hij is nog niet officieel ingecheckt. Gelukkig treffen we een heel vriendelijke dame, die ons verzekert, dat we tenminste een rij van twee en een rij van drie zullen krijgen. Het maakt ons niet echt uit of die bij elkaar zijn.

Boarding begint, Rick heeft onze pizza's om mee aan boord te nemen voor de lunch, maar we weten onze zitplaatsen nog steeds niet! Een paar families bieden aan om de eerste klas vlucht en het gratis ticket, omdat de vlucht overvol is, te accepteren. En dan zijn wij als gezin de laatsten, die nog op het vliegtuig moeten, over.

We krijgen gelukkig een rij van twee (19 a en b) en een rij van drie (30 d, e en f), maar wel ver uit elkaar. Na wat gedoe wordt er bepaald, dat Kai en Rick in rij 19 gaan en de dames in rij 30. De agent zegt, dat we nu aan boord moeten, anders mogen we er niet meer in en dat maakt mij weer boos, want we hebben al maanden deze reservering en zouden gewoonlijk allang aan boord zijn! Enfin, met al dit gedoe nemen we gewoon onze zitplaatsen.

Rick heeft, voor we aan boord gingen, pizza's van Wolfgang Puck gehaald als lunch. Die eten we met smaak op, want het eten aan boord laat veel te wensen over.

Verder verloopt de vlucht rustig en snel. Ik schrijf delen van mijn reisverslag en de meisjes doen huiswerk. Dat ze schoolwerk moeten doen tijdens hun vakantie stuit Rick en mij tegen de borst, maar klaar moet het zijn. Ik heb nog een leuke conversatie met een van de stewardessen, die in Alaska is opgegroeid en zich nu over het weer overal verbaast. Global warming heeft Virginia in ieder geval nog niet bezocht.

Na 4,5 uur landen we op Dulles. Net voor de landing zagen we de sneeuw op de bergen in West-Virginia en Virginia, dus we verwachten kou. Rick en Katja gaan de van halen en Kai, Saskia en ik wachten op de bagage. Die komt al heel gauw en ondanks de rijen wachtenden bij de band rijden wij zo weg met al onze koffers!

Mijn aanwijzingen van het begin van de rij over waar de auto is zijn accuraat, dus al gauw zien we de blauwe Smurf in het drukke verkeer opdoemen. We laden in recordtijd de bagage in en rijden naar huis.

Daar bestellen we een avondmaaltijd van Circle Pizza Rama en gaan dan gauw naar bed. Het is morgen Pasen, tenslotte!!
Wat een heerlijke week in L.A. hebben we gehad!!!

No comments: