Tuesday, April 3, 2007

San Juan Capistrano

Wat vliegt de tijd toch telkens, we zijn alweer halverwege onze dagen hier! Gisteren hebben we een leuk cafeetje aan de Third Street Promenade gezien, Cafe Crepe. Daar gaan we ontbijten, ze hebben heerlijke ontbijt crepes, al houd ik het bij een omelet met spinazie en kaas.

Als eerste op het programma van vandaag staan de La Brea Tar Pits. Midden in de stad liggen deze teerputten, die vol met allerlei fossielen uit de ijstijd zitten.

We parkeren de auto en lopen het park in. Daar zien we de modellen van gigantische mammoeten, waarvan er eentje vastzit in het meer van teer. In het meer zien we ook bellen omhoog komen, waarover we lezen, dat die uit aardgas bestaan. Er staat een gigantisch hek om het "meertje", waarschijnlijk om ongelukken te voorkomen, maar het bemoeilijkt foto's maken wel. Het ruikt ook helemaal naar asfalt.


Na even buiten rondgekeken te hebben lopen we het museum in. We blijken geluk te hebben, want het entree is op iedere eerste dinsdag van de maand gratis!

Vol interesse kijken we naar de gevonden botten, onder anderen 404 schedels van dire wolven, slechts een klein gedeelte van het totaal aantal gevonden schedels. Er valt van alles te lezen en de kinderen zijn zeer geinteresseerd.

Tot slot kijken we naar een film over de geschiedenis van de Tar Pits en hoe er nu nog iedere zomer uiterst voorzichtig wordt uitgegraven in "Pit 91". We zouden graag Pit 91 bekijken, maar daar staat zo'n lange rij voor, dat we het maar overslaan. Jammer, wat we wilden graag zien, waar die meer dan 3,5 miljoen fossielen gevonden werden!

Grappig is wel, dat buiten op het gras ook overal kleine stukjes teer zijn. Heerlijk voor kinderen om met een potlood in te pierken, wat een heel stel dus ook doen.

Na een uur hebben we het gezien en gaan verder. We willen vandaag een stukje naar het zuiden rijden. Onderweg vallen ons de vele ja-knikkers op, er wordt hier heel wat olie geboord! Ook voor de kust staan grote platforms. Het is Rick en mij eigenlijk nooit eerder opgevallen, dat er hier zoveel olie is.

In Seal Beach gaan we op zoek naar een restaurantje voor de lunch. Er is een gezellig straatje bij het strand met vooral Ierse restaurants. Wij kiezen Hennesey's Grill, waar we op een terrasje kunnen zitten. Het is een heel gezellige lunch met een lekkere salade voor mij.

Na de lunch lopen we even het strand op en dan maakt Katja kennis met de nadelen van teer: ze krijgt het aan haar voet en daarna aan haar handen. Mijn oma en opa woonden vroeger in Den Haag, dicht bij het strand, en mijn oma was altijd voorbereid op teer op ons. Maar nu op vakantie hebben we natuurlijk niets om het van ons af te halen. Eerlijk gezegd heb ik er aan de oostkust ook nog nooit problemen mee gehad.

Katja neemt het ook nog eens niet makkelijk op. We zijn allemaal opgelucht, als "Dulux Paints" in beeld komt. Rick koopt terpentine en Katja is weer schoon, tot ons aller vreugde.

Wij rijden verder met als doel de missie van San Juan Capistrano. Ik heb iets met missies en Rick is ook geinteresseerd in deze missie, want de legende van de zwaluwen is alom bekend. Die komen ieder jaar bij de missie terug voor de zomer.

Wanneer ik voor het eerst over de zwaluwen gehoord heb, weet ik niet meer, maar sindsdien heb ik altijd die missie willen zien. San Juan Capistrano is een leuk oud Spaans aandoend stadje. Bij de missie vinden we meteen een parkeerplaats, druk is het niet.


Na een toegangskaartje gekocht te hebben, betreden we de missie grond. Er is voor mij iets magisch aan deze historische plekken. Ik zie er de Indianen en monniken lopen. Zoveel levens zijn hier doorgebracht.


Deze missie is ouder, dan die van Santa Barbara en de kerk is ook verwoest door een aardbeving, maar nooit weer opgebouwd. Op de binnenplaats bloeien prachtige klaprozen, gele, oranje en rode. De zwaluwen zijn er wel, maar zitten hoog in de bomen. Zo af en toe zien we er eentje vliegen.






Na een uurtje zijn we uitgekeken en via Route 1, de Pacific Coast Highway, rijden we langzaam terug. We komen langs de haven van Los Angeles en uiteindelijk weer vlak langs het strand te rijden.

Bij Huntington Beach zien we zoveel surfers en de golven zien er van de weg al zo hoog uit, dat we het van dichterbij willen gaan bekijken. Sommigen zijn echt fantastisch, hoe ze die enorme golven bevaren. Gefascineerd blijven we een half uurtje kijken.


Rond zonsondergang komen we in Hermosa Beach aan. Dit ziet er allemaal heel gezellig uit met leuke restaurantjes. Een ervan, Mediterraneo, heeft meteen Ricks aandacht.


We parkeren de auto (we hebben enorm geluk, er rijdt net iemand weg, want alle parkeerplaatsen zijn verder vol) en krijgen meteen een tafeltje in het gezellige tapas restaurant. Het blijkt, dat dinsdag een speciale dag is overal, want hier krijg je twee tapas voor de prijs van een vandaag! In zo'n dure omgeving is dat natuurlijk mooi meegenomen.

Het eten is lekker en komt niet allemaal tegelijk, zoals soms met tapas het geval is. De bediening is ook erg goed. Dit was een goede vondst!

Voldaan na een lange dag van verkennen strijken we voor een laatste nacht bij de Doubletree neer. Ook dit was weer een heel comfortabel hotel en fantastisch dicht bij het strand gelegen.

12 comments:

Anonymous said...

Wat een schitterende dag hebben jullie weer gehad. Prachtig die foto's van zonsondergang (ook de foto's van gisteren).
Hopenlijk is het met je tand nog goedgekomen, zul je altijd zien dat zoiets in de vakantie gebeurt.

Anonymous said...

Tapas!!!! MMMMmmm, ook al is het vroeg in de ochtend hier, toch loopt het water me in de mond! Heb je je tand kunnen plakken?

Anonymous said...

Met plezier lees ik steeds de aanvullingen op jullie reisverslag. Ook de foto's vind ik prachtig. Jullie hebben het best naar jullie zin, daar aan de westkust.
Blijf lekker genieten!

Anonymous said...

Wat leuk dat jullie toch de La Brea Tar Pits bezocht hebben. :-) Ik vond dat destijds ook erg interessant.

Zo te zien treffen jullie het wel met het weer. Volop zon en temp. van net boven de 20 graden Celsius.

Geniet er nog even van!

Roland

Petra said...

@Petra en Ineke -- Ja, gelukkig heb ik hem kunnen plakken. Nu zie ik er niet als een freak uit ;).

Anonymous said...

Wat heerlijk, dat jullie elke dag zo genieten; het is ook zo'n mooie staat hè!
Prachtige foto's weer en in het bijzonder van de dolfijnen en zonsondergang.
Nog veel plezier en daarna: veilige vlucht terug naar de oostkust!

Anonymous said...

en de actiefoto van Saskia niet te vergeten!!!

Anonymous said...

Ik heb weer met plezier je verslag gelezen en de prachtige foto's bewonderd. La Brea Tar pits staat inmiddels ook op ons programma.
De missiepost San Juan Capistriano hebben wij bezocht in 1993. Alweer lang geleden dus. Leuk om het nu eens via jouw foto's weer te zien.
Gr. Marjan

Anonymous said...

Met extra veel aandacht lezen Frank en ik je log. Handige weetjes voor onze a.s vakantie en ik zit als een klein kind te kirren bij het zien van alle foto's. En tja die dolfijnen waar dan ook blijven voor mij ook een hoogtepunt!! Nog hele fijne dagen, geniet ervan, wij genieten mee!!!
Groetjes uit Camp Lejeune

Anonymous said...

Mooie beschrijving van jullie route.Ik heb er een paar tips uitgehaald omdat wij straks in september ook 14 dagen aan de westkust verblijven.

Veel plezier nog verder.

Annemiek said...

Wat een leuke reis hebben jullie weer. Geniet nog lekker verder.
Micky vertelde dat hij vroeger naar die La Brea tarpits op schoolreisje ging. Ik wil er ook nog eens heen als we in de buurt zijn.

@ndrea said...

Als je bij Newport Beach naar rechts was afgeslagen, had je 10 min. later voor onze deur gestaan. O nee, dat kon niet.. nou ja, bij de plaatselijke Starbucks dan. ;)
Goed om te zien dat jullie dingen bezoeken die wij nog niet eens gezien hebben: gelijk weer een weekendje Santa Barbara en omgeving plannen. In San Juan Capistrano zit een heerlijke Hollandse bakker.